Lit tûzen Dútsers dûzelje. Laat duizend Duitsers duizelen.

Skype...it Skypen sels...nimt wol in soad fan'e iensumens fuort, moat ik sizze. Net dat ik no sa bot iensum en fertrietlik en allinne bin. It is myn eigen kar dat ik noch gjin tûzen Dútske freonen haw. Lit tûzen Dútsers dûzelje troch allinne al myn oanwêzigens...frij nei wat Kafka miskien seit hat...Allinne myn oanwêzigens al moat genôch wêze...of soks... In bloch skriuwe helpt ek, mar ik moat tajaan...dat ik in bytsje in loaikert bin...fyn ik sels...in oar sil sizze dat ik altyd oan it wurk bin...no dat is moai foar de mystifikaasje fan myn libben...hâlde sa. Der kin bêst noch in skepke op, de bealch der foar soe ik sizze. Der moat eat ta stân brocht wurde yn'e keunst...goed of min.Mar leaver...lekker neat dwaan...dolce far niente. Efkes wat oars...in soad ynformaasje kinne je tusken de rigels trochlêze, yn elts gefal kinne je der fragen by stelle en dan wat dreame by de antwurden. Fan'e moarn, foar't ik nei de sportskoalle gong, lies ik yn de Samle fersen fan Marina Tsvetajeva, útjouwerij van Oorschot, yn'e oantekenings efter yn it boek, dat yn'e lêste brief fan Rilke oan Tsvetajeva, hja hienen in blomkjende briefwikseling, Rilke it Russyske wurd foar ' nêst ', net mear koe. Dan tink ik, dat wurd wie hy op dat stuit efkes kwyt...dy brieven wienen nammers yn it Frânsk of Dútsk skreaun...mar hoe dan ek...wêr o wêr binne de wurdboeken by de grutte dichter Rilke...in dichter sûnder wurdboek...kin noch hieltyd wol in grut dichter wêze fansels...mar dat bedoel ik no net. Hy hie it ek freegje kind oan ien fan'e Russyske expats dy't by it soad yn Frankryk ompankoekten. No ja minsken, ik lul der efkes lekker op los...de loaikert sil wer oan it wurk. Oant sjen en totte kiekes.

Het Skypen...of Skype neemt wel iets van de eenzaamheid weg moet ik zeggen. Niet dat ik nu zo vreselijk eenzaam, zielig en alleen ben, ben je gek. Het is per slot mijn eigen keuze dat ik nog geen duizend Duitse vrienden om mij heen verzameld heb. Laat duizend Duitser duizelen door mijn aanwezigheid...vrij naar wat Kafka gezegd zou hebben...Alleen al mijn aanwezigheid moet genoeg zijn. Een blog schrijven helpt ook wel een beetje hoor maar ik moet toegeven dat ik ook wel een beetje een luilakje ben of word. Ik moet me echt tot iets zetten anders komt er niets tot stand. Werkelijk niet. Zalig niets doen...dolce far niente...wel lezen overigens. Maar even iets geheel anders...veel informatie kun je tussen de regels vandaan halen of in ieder geval kun je er vragen bij stellen en dan wat wegdromen bij de antwoorden. Vanmorgen voor ik naar de sportschool ging las ik in de Verzamelde gedichten van Marina Tsvetajeva, uitgeverij van Oorschot, in de aantekeningen achterin het boek opgenomen, dat in de laatste brief van Rilke aan Tsvetajeva, de beiden hadden een bloeiende briefwisseling, dat Rilke het Russische woord voor ' nest ', was vergeten. Ze correspondeerden overigens in het Frans of Duits. Maar waar is het woordenboek Russisch in dit geval...een groot dichter als Rilke...géén woordenboek..dat was zoek! Hij had het ook kunnen vragen aan een van de vele Russische expats waar je in Frankrijk over struikelde...nu ja, ik heb er even lekker op los geouwehoerd...ga nu weer aan de slag..de natuurlijke luilak verdrijven. Tot ziens Oant sjen en totte kiekes. Foto..stânbyld fan Heine neist de Humboldt universiteit. Standbeeld van Heine naast de Humboldt univeriteit.

Op Hein

Fan'e moarn waard ik wekker neist Gerrit Komrij, alteast syn tsjokke blomlêzing van ' De Nederlandse poëzie van de zeventiende en achtiende eeuw in 1000 en enige verzen ', dêr ik juster foar it sliepen noch yn lêzen hie...ik sloech it wer iepen en ja hear...pats...it fers ' Op Hein ', dat giet fan: Hein had zyn bed bekakt, niet langen tydt geleen,

Men vroeg hem na de rêen;

Hy sprak, die zal'k u zeggen,

Myn bed was al te hardt, ik wou wat zagter leggen.

Je fine wat it tichtst by jo stiet, sille we mar tinke...faaks wie it noch grappiger west en hie nei...Hy sprak ( bekakt )die...ensafh... kommen kinnen, mar dy siswize koenen se miskien doetiids noch net. It fers is fan'e dichter Lukas Schermer 1688-1711, de man is net âld wurden...je witte noait hoe't sa'n talint har ûntwikkele hie...mei keunstners is it al krekt as mei gewoane minsken, de iene wurdt âld, de oare net. Bin no oan it skilderjen...myn wurk giet it Berlyn wer in oare kant op...mar komt wol út'e ûntjouwing sels...tsjintwurdich hawwe je in soad keunsters dy't mar gewoan mei eat komme...dêr efkes mei foar it fuotljocht komme en wer fuort binne. Gjin wurk fan 20 jier ferlyn...wêr komt it wei...hokfoar idee sit der efter...nee hear..neat fan dat alles. No mar in bakje tee foar de keamerkeunstner...en ja hy rint noch hieltyd op sloffen.

Foto... Klassyk byld op in tombe. Dit stikje moatte se dochs ek wol sûnder oersetting lêze kinne...yn elts gefal ' Op Hein '', en dat is it belangrykste.

Moarn in nije start. Morgen een nieuwe start.

Sa as jimme allegearre net witte sil ik nei Warschau...ha in hoteltsje regele en ik soe dus in langer bloch skriuwe mar ik siet te hiele middei te pielen mei in printer...da's moai yn it Frysk PRINTERPIELE...falt yn'e oersetting wer fuort. No is it al wer fjouwer oere...sil noch skilderje...de geloksstofkes opdien yn'e sportskoalle fan'e moarn binne noch hieltyd net útwurke. Under it trainetink ik de hieltyd oan fan alles, ek skreau ik dan hiele epistels...sels fol polemyk...oer ferskate healwizen út'e Fryske literatuer...mar as ik dan klear bin bin ik allegearre wer kwyt en kin ik wer nei myn flatsje om struktureel oan it wurk te gean. Polemyske stikken...lês...lulferhalen fan frusto's kin ik eins net in soad mei...ik fyn it wol bêst...yn'e tiid dy't ik brûke moat om negatyf te wêzen hie ik ek al in aardich ein op streek wêze kinnen yn in skilderij of fers..no sa. En as hja wat fan my moatte en it stiet my net oan dan kinne se fuotfucked wurde troch myn dritsige modderfucking kuierskuon. Oant sjen en totte kiekes.

Zoals jullie allemaal niet zullen weten ga ik naar Warschau...ik heb een hotelletje geregeld en ik zou dus in langer blog schrijven mar ik zat de hele middag te kloten met een printer...dat is mooi in het Fries PRINTERPIELE ( piele is bezig zijn maar dan klooiend) dat valt in de vertaling weg...maar nu niet natuurlijk. Nu is het alweer vier uur...ik wil nog schilderen...de geluksstofjes zijn gelukkig nog niet uitgewerkt die ik eerder opdeed in de sportschool. Onder het trainen denk ik de hele tijd aan van alles, ook schrijf ik dan hele epistels...zelfs vol polemiek...over verschillende malloten in de Friese literatuur...maar ach, als ik dan klaar ben, ben ik het allemaal weer kwijt en kan ik weer naar mijn flatje, om struktureel aan het werk te gaan. Polemische stukken...lees...lulverhalen van frusto's kan ik eerlijk gezegd niet veel mee...ik vind het wel best...in de tijd die ik nodig ben om negatief te zijn, had ik ook al in aardig eind op weg kunnen zijn in een nieuw schilderij of gedicht. Als men wat van mij moet spreekt men mij aan en als het me niet aanstaat kunnen ze worden gevoetfucked door mijn modderfucking wandelschoen. Tot ziens en totte kiekes. Dat laatste is Leeuwarders...Leewaddes...en vooruit dan maar Liwwaddes. Zult U vaker tegenkomen. Foto. Bear siket Frou. Beer zoekt Vrouw...detail uit/út affiche/affysje...wrâldkampioenskip fuotbal foar froulju yn Berlyn...wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen in Berlijn.

It is my wat!

No, it is noch net sa fier dat it iten út'e mûle besunige wurdt, mar it skeelt ek net alles. Wat wol fet yn'e bek leit is it tiidwurd besunigje sels...besunigje! ( it Mantra fan'e healwizen), op sawat alles wat dizze maatskippij bynt. De minsken wurde bang praat en wurde dêrtroch ynaktyf. Mar, hoe dan ek, we libje wol yn in tiid dat iderien elkoar mar wat nei papegaait...watte...!? dizze papegaai minsken hawwe wol gauris de papegaai sketten sels.It wurdt de hieltyd slimmer en minsken binne gauris net goed op'e hichte fan de feiten. Wat yn dit gefal ek ekstra dreech is: Wes mar ris op'e hichte fan alle feiten. En wat ek wier is, de measte keunstuteringsfoarmen ha neat op mei guon oare besunigingsposten. My sil je, yn elts gefal net gau de strjitte opkrije mei in spandoek dêr't op te lêzen falt: ' De krijgsmacht moet op volle sterkte blijven ', of sokssawat. De âlde wierheid: ' De mens lijdt het meest het lijden hij vreest', kin men wol wer tefoaren helje. We sille it wol sjen, ik tink wolris, miskien moat it earst mar sa fier komme of soe dat te fatalistysk wêze. De minsken dy't neat mei keunst ophawwe en dat binne der hiel wat, tinke dat alle keunstners, ek al kinne se har sels rêde, libje fan it jild út harren bûse. As je as keunstner of ynstelling al dan ris wat subsydzje krigen hawwe dan witte de Henkies en Ingrids of Piebes en Saapkes net wat je dêro allegearre foar dwaan moatte en dat je der gewoan belesting oer betelje moatte. As byldzjend keunster, yn myn gefal skilder, kin ik mysels fol rêde de kommende jierren, ( ek al ha ik hast gjin tentoanstellings mear en moat ik sawat hielendal oernij begjinne), materiaal ha ik genôch, opsparre yn tritich jier keunsterskip. Ik wit al hiel lang dat de minsken net op je sitte te wachtsjen dus moatte je der mei rekkenje, dat se je net kenne, neat fan je witte en je net begripe. Utsein miskien it lytse ploegje dat je yn'e rin fan'e jierren om je hinne samle hawwe en dat eins mear freonen binne. Der sille grif minsken wêze dy't tinke dat ik yn Berlyn sit mei in dikke ponge fan it ' Letterenfonds', no dat is net wier, alteast it is net in dikke ponge, hie ik net in bufferke hân en net hjirre wat fertsjinne dan hie it net kind hear. Hoe't it no komme sil mei myn nije bondel..gjin flau idee...ek as Gysbert Japicx en Margaretha de Heer priis winner binne je gewoan it selde as iderien en dat fyn ik prima mar dat guon figuren je nei 30 jier yn'e keunst net mei in bytsje respekt behannelje of net iens op'e gedachte komme om je earne foar te freegjen dat fyn ik soer, mar dat mei je dan wer net wêze en moat je ek net wurde, dat is wier. Dus ik fyn it wol en net bêst mar gean troch, wat moatte je oars no? Moarn tink ik der faaks wer oars oer...en as we mar net besunigje op leafde en gelok, dat liket my folle better. Hjoed sil ik nei in Poëzije barren hjir yn Berlyn...netwurkje miskien, we sille ris sjen wat it opsmite sil. Foto: Mien pappe sei altieten...'Su langst der noggen dikke hasse útdraaiste idder niks anne han ', en su is ut fansellefs...mar su fer as hier oppe foto mut ut oek niet komme...slape oppen bankje...okee, mar dan wel oppen heule stapel en mien bedsje lekker binne. Oant sjen en totte kiekes.