Op Hein

Fan'e moarn waard ik wekker neist Gerrit Komrij, alteast syn tsjokke blomlêzing van ' De Nederlandse poëzie van de zeventiende en achtiende eeuw in 1000 en enige verzen ', dêr ik juster foar it sliepen noch yn lêzen hie...ik sloech it wer iepen en ja hear...pats...it fers ' Op Hein ', dat giet fan: Hein had zyn bed bekakt, niet langen tydt geleen,

Men vroeg hem na de rêen;

Hy sprak, die zal'k u zeggen,

Myn bed was al te hardt, ik wou wat zagter leggen.

Je fine wat it tichtst by jo stiet, sille we mar tinke...faaks wie it noch grappiger west en hie nei...Hy sprak ( bekakt )die...ensafh... kommen kinnen, mar dy siswize koenen se miskien doetiids noch net. It fers is fan'e dichter Lukas Schermer 1688-1711, de man is net âld wurden...je witte noait hoe't sa'n talint har ûntwikkele hie...mei keunstners is it al krekt as mei gewoane minsken, de iene wurdt âld, de oare net. Bin no oan it skilderjen...myn wurk giet it Berlyn wer in oare kant op...mar komt wol út'e ûntjouwing sels...tsjintwurdich hawwe je in soad keunsters dy't mar gewoan mei eat komme...dêr efkes mei foar it fuotljocht komme en wer fuort binne. Gjin wurk fan 20 jier ferlyn...wêr komt it wei...hokfoar idee sit der efter...nee hear..neat fan dat alles. No mar in bakje tee foar de keamerkeunstner...en ja hy rint noch hieltyd op sloffen.

Foto... Klassyk byld op in tombe. Dit stikje moatte se dochs ek wol sûnder oersetting lêze kinne...yn elts gefal ' Op Hein '', en dat is it belangrykste.